- мал-орын
- ското-место
Казахско-русский экономический словарь.
мал-орын
Смотреть что такое "мал-орын" в других словарях:
ақыр — 1 (Алм.: Жам., Кег.; Талд., Гв.; Қ орда: Сыр., Жал.; Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Св., Шу; Қарақ.) малға шөп салатын орын, астау. А қы р ғ а шөп сал, ат жесін (Алм., Кег.). Атты а қ ы р ғ а байладым (Талд., Гв.). А қ ы р шөпті тапап баспау үшін… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
азбар — 1 1. (Көкш.: Щуч., Еңб.; Гур., Маңғ.; Ақт., Ырғ.; Қ орда, Арал; Қарақ.; Рес., Волг.) ашық қора. Малды а з б а р ғ а қамаңдар (Көкш., Щуч.). Сиырды бұзауымен а з б а р ғ а енгіз Қ орда., Арал). А з б а р д а тұрып жем жеген, Мырзалар мінген ат… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қамба — 1 (Гур., Маңғ.) бүршіксіз шөптердің жалпы аты. Қ а м б а шөпте дән болмайды (Гур., Маңғ.). Жері тұнып тұрған қ а м б а екен (Гур., Маңғ.) 2 1. (Орал, Чап.) шөмеле етіп үйгенге дейін бөлек бөлек етіп тырмамен жиып қойған шөп. 2. (Орал: Жән., Орда) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
нықты — (Рес., Орын.; Қост., Об.) мықты. Күреңқасқа бие н ы қ т ы, әйдік (Орын., Ад.). Қазықтың орнына лом қақ, н ы қ т ы болады (Рес., Орын.). Екі н ы қ т ы батыр да қолға түседі (Орын., Бөр.). Бұл баланың әкесі н ы қ т ы жігіт еді, соғыста қайтты (Рес … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сақ — 1 1. (Ақт.: Қараб., Ырғ.; Қост.: Жітіқ., Торғ., Жанг.; Қ орда: Қарм., Арал; Рес., Орын.) мал жегеннен кейін қалған қырқынды, шөп қалдығы. Малдан қалған с а қ т ы бір бөлек үйіп қою керек (Ақт., Қараб.). Жеуден қалған шөптің с а ғ ы н бір бөлек… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қора — зат. 1. Қабырғалары ағаш, қамыс не саманнан қаланып, төбесі жабылған, мал қамауға арналған орын, жай. 2. Есік алдындағы төңірегі қоршалған ашық жер, аула. зат. Мал қамауға арналған орын, жай … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
алапа — 1 (Гур., Маңғ.; Рес., Орын.; Қ орда: Сыр., Жал.) олжа, пайда, табыс. Егін жақсы шықса, халыққа үлкен а л а п а (Гур., Маңғ.). Бұрын қызды күйеуге бергенде, әйелдер а л а п а алатын. Біреуден а л а п а алма (Рес., Орын.). Күріш жақсы шықса,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
керте — 1 (Қост., Жанг.; Жезқ., Ұлы.) малға шөп салатын тоқыма оттық, ақыр. Қорадағы к е р т е д е шөп жатыр, атыңды соған қой (Қост., Жанг.). К е р т е г е шөп қатып қалған екен, зорға тазалап алдым (Жезқ., Ұлы.). Бөрінің қапшығынан үркіп, бір жүрдек ат … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шайыр — 1 (Қ орда: Сыр., Жал.; Маң., Маңғ.) су толқынымен көл жағасына шығып қалған құм, тастар. Сырдарияның жағасында ерте кезде пайда болған ш а й ы р л а р Қ орда., Жал.) 2 (Тау., Қош.; Рес., Орын.) сағыз. Сен ш а й ы р д ы қайдан алдың? Тау сағызы да … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шошала — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.; Гур., Тең.; Ақт.: Ырғ., Жұр.; Қ орда: Арал, Қарм.; Рес.: Орын., Сарат.) сиырға тиетін шанышқақ, оқыра. Мөңкігенің не ш о ш ал а тиген сиырдай (Түрікм., Красн.). Жаз айындағы ш о ш а л а д а н мал қатты ариды Қ орда … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жазғылық — (Ақт., Ырғ.; Рес., Орын.) жаз, жаздыгүні. Ж а з ғ ы л ы қ қ а ағаш үй артық қой, ауасы жақсы (Ақт., Ырғ.). Ж а з ғ ы л ы қт а да, қысқылықта да мал сойылмай тұрмайды (Рес., Орын.). Ж а з ғ ы л ы қ т а қырық күн шілде болады (Рес., Орын.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
